ماسک تک فیلتر نیم صورت (3m)

به طور خلاصه، EN 136 موارد زیر را پوشش می‌دهد:

• ماسک‌های تمام صورت:
• این استاندارد برای ماسک‌هایی که کل صورت را می‌پوشانند و از چشم، بینی، دهان و چانه محافظت می‌کنند، کاربرد دارد.
• حفاظت تنفسی:
• هدف اصلی این ماسک‌ها محافظت از دستگاه تنفسی در برابر آلاینده‌های مختلف مانند ذرات معلق، گازها و بخارات است.
• الزامات و آزمایش‌ها:
• استاندارد EN 136 الزامات مربوط به طراحی، مواد، ساخت، عملکرد و آزمایش ماسک‌های تمام صورت را تعیین می‌کند.
• نشانه‌گذاری:
• این استاندارد همچنین الزامات مربوط به نشانه‌گذاری ماسک‌ها را مشخص می‌کند تا کاربران بتوانند به راحتی اطلاعات مربوط به نوع ماسک و سطح حفاظت آن را شناسایی کنند

استاندارد EN 140 یک استاندارد اروپایی است

که الزامات و روش‌های آزمایشی مربوط به نیمه ماسک‌ها و ماسک‌های یک چهارم (ربع ماسک) را که به عنوان بخشی از تجهیزات حفاظت تنفسی استفاده می‌شوند، تعریف می‌کند. به عبارت دیگر، این استاندارد برای ماسک‌هایی است که بخشی از صورت را می‌پوشانند و برای محافظت از دستگاه تنفسی در برابر آلاینده‌های مختلف به کار می‌روند.

استاندارد EN 143 یک استاندارد اروپایی است

که الزامات و روش‌های آزمایش فیلترهای ذرات را برای دستگاه‌های تنفسی بدون کمک (مانند ماسک‌های نیمه‌صورت و ماسک‌های تمام صورت) مشخص می‌کند. این استاندارد فیلترهای ذرات را بر اساس کارایی فیلتراسیون به سه دسته P1، P2 و P3 تقسیم می‌کند. 

توضیحات بیشتر:

• EN 143:
• این استاندارد به طور خاص به فیلترهای ذرات می‌پردازد که برای محافظت از دستگاه تنفسی در برابر ذرات معلق در هوا استفاده می‌شوند. 
• P1، P2، P3:
• این سه دسته نشان‌دهنده سطوح مختلف کارایی فیلتراسیون هستند. P1 کمترین میزان فیلتراسیون (حداقل 80%) و P3 بیشترین میزان فیلتراسیون (حداقل 99.95%) را دارند. 
• فیلترهای P2:
• این فیلترها معمولاً در ماسک‌های نیمه‌صورت و ماسک‌های تمام صورت برای محافظت در برابر ذرات معلق در هوا مانند گرد و غبار، دود و مه استفاده می‌شوند. 
• کاربرد:
• استاندارد EN 143 برای تجهیزات حفاظت تنفسی در محیط‌های مختلفی از جمله صنایع، کارگاه‌ها، و محیط‌های بهداشتی و درمانی استفاده می‌شود